Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος…

(ανακοίνωση που μοιράστηκε από γείτονες και στάλθηκε για δημοσίευση και εδώ)

Ξημερώματα Δευτέρας 26 Ιανουαρίου λίγο μετά τις 6.00 εμφανίζονται ο εργολάβος και οι μπουλντόζες του, φρουρούμενες από δυνάμεις των ΜΑΤ και ισοπεδώνουν έναν από τους ελάχιστους πνεύμονες πρασίνου της περιοχής μας το πάρκο της γωνίας Κύπρου και Πατησίων. Μετά τις πρώτες αντιδράσεις των κατοίκων και της δυναμικής που αναπτύχθηκε το μεσημέρι, αποτρέπεται η περίφραξη του πάρκου. Το σχέδιο του Δήμου όμως θα ολοκληρωθεί το πρωί της Τετάρτης όταν με τη συνδρομή παρακρατικών και φασιστών θα απωθηθούν βίαια οι λίγοι κάτοικοι που παρέμεναν περιφρουρώντας το σημείο.

… Της ανάπτυξης/ανάπλασης που μυρίζει θάνατο…

Η ρητορική της ανάπτυξης μιλάει μόνο τη γλώσσα του κέρδους. Κάθε πλατεία, κάθε άλσος, κάθε δημόσιος χώρος θα πρέπει να αναπλαστεί στο πλαίσιο μιας αποστειρωμένης μητρόπολης. Σε αυτούς τους σχεδιασμούς χωρούν μόνο ελεγχόμενες και εμπορευματοποιημένες ζώνες, που αποφέρουν κέρδος στο δήμο και στους επενδυτές. Στη δική μας περίπτωση ένα γκαράζ είναι πολύ πιο σημαντικό γι’ αυτούς από μια «αναξιοποίητη» νησίδα πράσινου, όπου οι κάτοικοι της περιοχής κινούνται και δρουν ελεύθερα.

Η αντίσταση μας μπορεί να αποτρέψει τα σχέδια τους.

Από τις πρώτες στιγμές της καταστροφής του πάρκου, οι αντιδράσεις μας έδειξαν ότι κανένα έγκλημα απέναντι στη γειτονιά μας δε θα μείνει αναπάντητο και μόνο εμείς θα ορίσουμε την τύχη ενός από τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους που έχουν απομείνει στην επιβαρυμένη περιοχή της Κυψέλης και των Πατησίων. Οι συγκεντρώσεις, η περιφρούρηση του πάρκου, οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής και η επίθεση στα αστυνομικά τμήματα της Κυψέλης και του Άγιου Παντελεήμονα αποτελούν κομμάτια του αγώνα μας. Η επιστροφή από την πλευρά μας ενός μικρού ποσοστού αντιβίας είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε. Οι επίπλαστοι διαχωρισμοί ανάμεσα σε ειρηνικούς και βίαιους αγωνιζόμενους, το μόνο που εξυπηρετούν είναι ο περιορισμός του αγώνα μας και εντέλει η επίτευξη των σχεδίων του δήμου. Εμείς οι κάτοικοι θα επιλέξουμε κάθε φορά τα μέσα με τα οποία θα αντισταθούμε. Ας έχουμε στο μυαλό μας το παράδειγμα των κατοίκων της Λευκίμμης, οι οποίοι με τον πολύμορφο αγώνα τους εμποδίζουν τη δημιουργία ΧΥΤΑ στην περιοχή τους εδώ και 2 χρόνια…

Να πάρουμε τις ζωές και τη γειτονιά μας στα χέρια μας.

Όταν δε μας επιτρέπουν να έχουμε λόγο για την ίδια μας τη γειτονιά, όταν στο αίτημά μας να μην τσιμεντοποιηθεί μια από τις τελευταίες γωνίτσες πράσινου στην Κυψέλη απαντούν απροειδοποίητα με μια αυθαίρετη και εγκληματική πράξη, όταν μας δίνουν να εισπνεύσουμε χημικά τη στιγμή που υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά μας στο οξυγόνο, όταν τολμούν να μας αντικρίσουν «για να συζητήσουν» μαζί μας μόνο με μπουλντόζες, ΜΑΤάδες, μπράβους, τραμπούκους και φασίστες στο πλευρό τους, τότε δε μας αφήνουν κανένα περιθώριο πέραν της ολικής ρήξης. Αυτοί έχουν από καιρό διαλέξει το ρόλο τους στην κοινωνία: μίζες, ξεπούλημα, σκάνδαλα, καταστολή και βία. Κι εμείς όμως έχουμε διαλέξει στρατόπεδο. Θα μας βρίσκουν παντού μπροστά τους. Χτες ήταν η Πάρνηθα, σήμερα το πάρκο στη γωνία της Κύπρου, αύριο το άλσος Παγκρατίου. Να αναπτύξουμε σε κάθε γειτονιά την αυτοοργάνωση, τις λαϊκές συνελεύσεις και την αδιαμεσολάβητη (από κόμματα, παρατάξεις και ΜΜΕ) δράση μας.
ΓΝΩΣΤΟΙ-ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ